Γλυκερία Αποστολάρα, Αρσάκειο Κλασικό Λύκειο Ψυχικού, απόφοιτη 2020
Σκοπός της παιδείας είναι να μας βοηθήσει να δώσουμε νόημα στη ζωή μας, να ερμηνεύσουμε το παρελθόν και να γίνουμε άφοβοι και ανοιχτοί στο μέλλον. Αυτά τα λόγια του Έρμαν Έσσε έρχονται στο μυαλό μου σχετικά με τη φοίτησή μου στο Αρσάκειο Ψυχικού και συγκεκριμένα στο Αρσάκειο Κλασικό Λύκειο. Το σχολείο αυτό είναι ξεχωριστό από κάθε άποψη. Όχι μόνο γιατί όντως προσφέρει υψηλό επίπεδο μόρφωσης, καθώς μου έδωσε τη δυνατότητα να συμμετέχω σε παναρσακειακά συνέδρια, αγώνες ρητορικής, προσομοιώσεις των συνεδριάσεων των Ηνωμένων Εθνών (MUN) τα οποία ήταν μοναδικές εμπειρίες που διαμόρφωσαν σε μεγάλο βαθμό τα ενδιαφέροντά μου. Κυρίως όμως επειδή είναι μια δεύτερη οικογένεια. Δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότεροι μαθητές του κλασικού χαρακτηρίζουν έτσι το σχολείο. Οι συζητήσεις με τους συμμαθητές και φίλους μου, οι εκδρομές μας, τα αστεία μας, η μουσική που ακούγαμε καμιά φορά με τη γραμματέα του σχολείου στο σχόλασμα, αλλά και οι λύπες μας, οι δυσκολίες μας, τα ξεσπάσματά μας, όλα αυτά επειδή τα μοιραστήκαμε μας έφεραν πιο κοντά. Τέλος θα ήθελα να αναφερθώ στους δασκάλους μου. Υπάρχουν δασκάλες από το Α’ Αρσάκειο Γυμνάσιο που στέκονται δίπλα μου ως μέντορές μου στη ρητορική τις οποίες ευγνωμονώ διότι χωρίς αυτές δε θα καταστάλαζα στη Νομική Σχολή. Ευγνωμονώ όμως βαθιά και τους δασκάλους μου στο Κλασικό, γιατί με τη βοήθειά τους έκανα πραγματικότητα το όνειρό μου. Παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισα στην Γ’ λυκείου ήταν εκεί και μου συμπαραστάθηκαν, με όπλισαν με κουράγιο και με προετοίμασαν άρτια. Το “ευχαριστώ” είναι λίγο ως λέξη σε αυτή την περίπτωση. Το βέβαιο όμως είναι ότι όποτε τους σκέφτομαι θα χαμογελάω και θα τους θυμάμαι για πάντα.
