Μαρία Τσίλη, απόφοιτη 2022, φοιτήτρια Νομικής ΕΚΠΑ (18.450 μόρια)
Α’ Αρσάκειο Λύκειο Ψυχικού
Αρσάκειο… Σκέψεις, εικόνες, συναισθήματα, γέλια, κλάματα, εμπειρίες, φίλοι, έρωτες, όνειρα μόλις έξι χρόνων, που όμως με δυσκολία μπορώ να συγκεντρώσω στη μνήμη μου.
Πρώτη επαφή το 2016, ούσα μαθήτρια του δημοτικού ακόμη, με θυμάμαι να ανεβαίνω τον μακρύ δρόμο για να πάω να δώσω εξετάσεις. Κι όμως, τρόπον τινά ανεξήγητο εώς τώρα, κάτι από τότε μου προμήνυε πως τότε άρχιζαν όλα…
Ξεκίνησα, λοιπόν, ένα παιδί συνεσταλμένο και αμήχανο να φοιτώ στην Α΄ Γυμνασίου και παρατήρησα σταδιακά τον εαυτό μου να αλλάζει, να ωριμάζει, να αποκτά αυτοπεποίθηση, φιλοδοξίες, στόχους, ενδιαφέροντα. Δεν ξέρω τι να πρωτοθυμηθώ… Πλήθος δραστηριοτήτων, αγώνων, διοργανώσεων που δεν μου προσέφεραν μονάχα πολύτιμες εμπειρίες και γνώσεις, αλλά μου χάρισαν αληθινούς και εγκάρδιους φίλους και με έκαναν να κατανοήσω την αξία της σφαιρικής παιδείας. Για τον λόγο αυτό και το Αρσάκειο δεν είναι καταχωρισμένο στις αναμνήσεις και στην ψυχή μου ως εκπαιδευτήριο, αλλά ως δεύτερη οικογένεια που επιμελείται την πολυπρισματική μας καλλιέργεια και μεριμνά ούτως ώστε να μας κάνει ανθρώπους, πέρα από οτιδήποτε ἀλλο, ευτυχισμένους.
Ακόμη και αν στην Γ΄ Λυκείου το σκηνικό άλλαξε μερικώς, ευθαρσώς θα δήλωνα πως και από εκεί έχω πολλά ωραία να θυμάμαι. Συμμαθητές-φίλοι που οικοδόμησαν ένα κλίμα φιλικό, αλληλοτροφοδοτούμενο και ευχάριστο. Καθηγητές-δάσκαλοι παρόντες στις επιτυχίες και τις αποτυχίες μας, ακούραστοι και πρόθυμοι να σταθούν δίπλα μας, να μας μεταδώσουν τις γνώσεις, να ακούσουν τους προβληματισμούς μας, να ξενυχτίσουν επιλύοντας τις απορίες μας. Κι αν κάτι κρατώ αποχωριζόμενη αυτή την οικογένεια δεν είναι εκείνη η προσωρινή επιτυχία των πανελλαδικών, αλλά η αγάπη που πήρα μέσα σε αυτήν και όλα όσα έμαθα για εμένα, για τους γύρω μου, για τη ζωή.
Μέσα στο Αρσάκειο έμαθα να ράβω φτερά και να πετάω, να πατάω σταθερά στα πόδια μου, να προσαρμόζομαι και να διεκδικώ με επιμονή τα όνειρά μου. Διδάχθηκα στην πράξη πως μονάχα αν πιστέψουμε στο αδύνατο θα διεκδικήσουμε το δυνατό, καθώς και πως «οἱ καιροί οὐ μενετοί». Έτσι, λοιπόν, φεύγω γεμάτη, καθώς ξέρω καλά πως πάντοτε θα συντροφεύει τις αναμνήσεις των σχολικών μου χρόνων μέσα στην αρσακειακή οικογένεια ένα τεράστιο και αυθεντικό χαμόγελο…
