Πάρις Δόμαλης, απόφοιτος 2019, Νομική ΕΚΠΑ (19.050 μόρια)
Β΄ Αρσάκειο Λύκειο Ψυχικού
Στο Αρσάκειο πήγα στην Α΄ Γυμνασίου. Πραγματικά εντυπωσιάστηκα από το κτήριο, τους χώρους, το προαύλιο αλλά κυρίως από τους καθηγητές που δούλευαν με όρεξη και ενδιαφέρονταν αληθινά και ουσιαστικά για όλους μας. Χωρίς αμφιβολία το Αρσάκειο έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς μου. Πέρα από τον γνωστικό τομέα με πολύ ποιοτικό και αποτελεσματικό μάθημα, γνώρισα πολλούς ανθρώπους, έκανα νέους φίλους, έζησα εμπειρίες εντός και εκτός σχολείου που με δίδαξαν πολλά. Φυσικά και μέσα από διαφωνίες και διαφορετικές νοοτροπίες που άλλωστε δεν θα μπορούσαν να λείπουν καθώς το σχολείο είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας.
Ο λόγος που κάνει το Αρσάκειο πολύ ξεχωριστό είναι γιατί δίνει βάση στην ηθική και την πνευματική καλλιέργεια των παιδιών, στην ανάπτυξη των δεξιοτήτων του κάθε μαθητή. Προσωπικά διδάχθηκα πολλά για τον πολιτισμό μέσω των συνεδρίων, των ομίλων, των εκδρομών, των παναρσακειακών διαγωνισμών και αυτό το θεωρώ ένα από τα πολυτιμότερα εφόδια για το μέλλον μου. Ακόμη και στη δευτέρα και κυρίως στην τρίτη Λυκείου με τόσο βαρύ πρόγραμμα σου δινόταν κίνητρο να ασχοληθείς και με θέματα εκτός Πανελλαδικών εξετάσεων. Συγκεκριμένα μέσω της συμμετοχής μου στους «ΑΓΩΝΕΣ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΣ» καλλιέργησα και το ενδιαφέρον μου για τη σκηνοθεσία.
Το σημαντικότερο όμως, το οποίο έμαθα στην Γ’ Λυκείου, είναι πως πρέπει κανείς να θέτει στόχους. Μόνον έτσι είσαι προσηλωμένος, ενδιαφέρεσαι αποκλειστικά γι’ αυτό και εν τέλει τα καταφέρνεις. Η εισαγωγή στο πανεπιστήμιο είναι μια επίπονη διαδικασία και οι Πανελλαδικές εξετάσεις είναι ένας θεσμός σκληρός αλλά και δίκαιος. Κατ’ επέκταση λοιπόν χρειάζεται πολύ διάβασμα και θυσίες. Τα οφέλη όμως είναι περισσότερα, όταν όλα πάνε καλά, εάν το συγκρίνεις με εξόδους ή πολλές ώρες στο κινητό.
Δεν θέλω να αναλωθώ σε προσωπικές εμπειρίες μου ούτε να γράψω για ποιο λόγο έκανα ό,τι έκανα. Αυτό που περισσότερο μετράει είναι να δώσω μία συμβουλή σε κάποιον που θα διαβάσει το κείμενο αυτό και ίσως βοηθηθεί. Η συμβουλή μου λοιπόν για κάποιον που δίνει εξετάσεις είναι να είναι συγκεντρωμένος, να έχει πειθαρχία και να φροντίσει να είναι πάρα πολύ καλά διαβασμένος (αυτό διαφέρει ανά μαθητή προφανώς). Να είναι αισιόδοξος αλλά και ρεαλιστής, να έχει αυτοπεποίθηση, αλλά να είναι και προσγειωμένος. Θεωρώ πως όταν συντρέχουν αυτά τα δύο είναι το ιδανικότερο. Επιπλέον θέλω να επισημάνω ότι δεν υπάρχει μαγική συνταγή επιτυχίας. Οι συμβουλές από μεγάλους, καθηγητές, αδέλφια, φίλους, το να ακούσεις τον “πρώτο των πρώτων” να σου εξηγεί τον τρόπο που διάβαζε θεωρώ ότι δεν θα βοηθήσει καθόλου. Ο κάθε μαθητής πρέπει να βρει το δικό του πρόγραμμα βασισμένο στις δικές του ανάγκες, προσαρμοσμένο στις αντοχές του και στους στόχους του. Το να πω λοιπόν εγώ ότι διάβαζα 4 ώρες με τον συγκεκριμένο τρόπο δεν εγγυάται καμία επιτυχία ούτε έχει σημασία αν καθόμουν στο πρώτο θρανίο ή στο τελευταίο (εννοείται στο τελευταίο!).
Γενικά την εμπειρία μου από τις εξετάσεις θα τη χαρακτήριζα θετική. Πέρασα πολύ ωραία όλα αυτά τα χρόνια στο σχολείο, αλλά η Γ’ Λυκείου ήταν μία ξεχωριστή τάξη, γιατί νιώθεις ότι όντως κάνεις πολλά και όλη μέρα τρέχεις, δεν αφήνεις λεπτό χαμένο και αυτό εμένα με γέμιζε. Φυσικά πρέπει να έχεις ελεύθερο χρόνο, να ξεκουράζεσαι όσο μπορείς, να τρως (πολύ), να ξεδίνεις με ένα χόμπι. Αυτό σε βοηθάει να είσαι και πιο αποτελεσματικός στα μαθήματα.
Επέλεξα τη Νομική Σχολή γιατί θεωρώ ότι πάνω από όλα σου μαθαίνει να σκέφτεσαι αναλυτικά και λογικά, να βλέπεις μέσα από τον νόμο και το δίκαιο και εν τέλει να μπορείς να αντιλαμβάνεσαι τι στα αλήθεια συμβαίνει στον κόσμο και την κοινωνία.
Για το τέλος θα ήθελα να εκφράσω την άποψή μου ως νέος άνθρωπος που τώρα βγαίνει στην κοινωνία. Συνεχής προσπάθεια και ενδιαφέρον να αλλάξεις τον κόσμο αλλάζοντας όμως πρώτα τον εαυτό σου. Είναι αδιανόητο να ακούς νέα παιδιά να λένε “ε και τι έγινε” ή “βαριέμαι” ή “εδώ έχουμε σημαντικότερα προβλήματα”. Δεν συμφωνώ. Όλα αυτά είναι δικαιολογίες που δυστυχώς ως χώρα μας κράτησαν πολλά χρόνια στην αδράνεια και την αδιαφορία. Στην Ελλάδα -κατά τη γνώμη μου- η ρίζα πολλών προβλημάτων είναι η νοοτροπία του βολέματος, της εξυπηρέτησης, του ανταγωνισμού, του φθόνου και της ζήλειας με λίγα λόγια το “δεν πειράζει που δεν έχω εγώ, αρκεί να μην έχει ο διπλανός μου”. Και είναι κακό αν αναλογιστεί κανείς ότι ζούμε σε μια εποχή που πρέπει να κάνουμε ταχύτατα άλματα. Έχουμε χρέος να απομακρυνθούμε από την απάθεια και τον «ωχαδελφισμό» και να δουλέψουμε σκληρά, σωματικά και πνευματικά, για να πάμε επιτέλους ως Ελλάδα μπροστά.
