Πολύνα Βλαχοπούλου, Α’ Αρσάκειο-Τοσίτσειο Λύκειο Εκάλης, απόφοιτη 2021
Μετακόμισα στην Αθήνα από τα Γιάννενα την 10η Σεπτεμβρίου του 2015, μία μέρα ακριβώς πριν από την έναρξη της σχολικής χρονιάς. Α΄ Γυμνασίου, καινούργια η πόλη, καινούργια τα πάντα, μα κυρίως καινούργιο το σχολείο. Και τι σχολείο! Ξέθαψα ένα παλιό ημερολόγιο που κρατούσα τότε και ‒αν δεν απατώμαι‒ οι λέξεις που είχα χρησιμοποιήσει περί Αρσακείου ήταν «σνομπ», «τεράστιο» και «ιδιωτικό». Έξι χρόνια μετά, το Αρσάκειο προφανώς παραμένει ιδιωτικό κι εγώ εξακολουθώ να το βρίσκω λιγουλάκι αχανές, μα οι προκαταλήψεις ενός 12χρονου παιδιού για το «ψηλομύτικο σχολείο» δεν υπάρχουν πια. Το έχω κρίνει το σχολείο μου, όπως πιστεύω πως πρέπει να κρίνουμε τα πάντα στη ζωή ‒ και κυρίως όσα αγαπάμε περισσότερο. Ταυτόχρονα όμως, αναγνωρίζω με συγκίνηση και ευγνωμοσύνη όσα μου έχει προσφέρει, και μου έχει προσφέρει πολλά. Γιατί ‒για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους‒ είναι προνόμιο να φοιτάς στο Αρσάκειο. Δεν είναι κομπλιμέντο, είναι η αλήθεια. Είμαστε προνομιούχοι που είχαμε αυτούς τους καθηγητές, αυτές τις εγκαταστάσεις, αυτές τις ευκαιρίες. Δεν υπάρχει συνταγή επιτυχίας ούτε σχολείο που μπορεί να την εγγυηθεί. Υπάρχουν, όμως, άνθρωποι που σε βοηθούν να φτάσεις λίγο πιο κοντά στα αστέρια. Αυτούς τους ανθρώπους, λοιπόν, εγώ τους βρήκα μέσα στο Αρσάκειο-Τοσίτσειο Γυμνάσιο και Λύκειο της Εκάλης και γι’ αυτό τα ευχαριστώ και τα δύο μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου.
