«Για όλους υπάρχει ένα όριο, αλλά αυτό είναι πολύ πιο ψηλά από όσο πιστεύουμε.» Αυτά έλεγε στο περιοδικό «Επικοινωνία» των Αρσακείων ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου, διακεκριμένος ήδη πολίστας όταν αποφοιτούσε από το Α’ Αρσάκειο Λύκειο Ψυχικού το 2017. Ήταν τότε παγκόσμιος πρωταθλητής με την Εθνική Ομάδα Πόλο Νέων και ετοιμαζόταν να σπουδάσει Ηλεκτρολόγος Μηχανικός και Μηχανικός Ηλεκτρονικών Υπολογιστών στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.
Αυτό το καλοκαίρι, τον Αύγουστο του 2021, μέσα στη θλίψη και τη φρίκη των ημερών λόγω των καταστροφικών πυρκαγιών, ακούστηκαν και τα καλά νέα: Ο απόφοιτός μας Αλέξανδρος Παπαναστασίου κατέκτησε ως μέλος της εθνικής ομάδας πόλο ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο! Είχε επαληθευτεί σε αυτά που έλεγε πριν από τέσσερα χρόνια και είχε ξεπεράσει άλλο ένα όριο!
Ο Αλέξανδρος, που έχει ήδη υπάρξει παγκόσμιος πρωταθλητής και πρωταθλητής Ευρώπης με τις εθνικές ομάδες νέων στο πόλο, αγωνίζεται τώρα σε ομάδα της Κροατίας.
Σε δεύτερη -πρόσφατη- συνέντευξή του για το περιοδικό «Επικοινωνία» των Αρσακείων Σχολείων, ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου περιγράφει πώς ήταν οι φετινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του Τόκιο, αναφέρεται στα συναισθήματα που γέννησε η μεγάλη επιτυχία της κατάκτησης του ασημένιου μεταλλίου και μιλάει για τους στόχους του αλλά και για το αγαπημένο του σχολείο, το Αρσάκειο. «Μιλάμε συχνά με παλιούς συμμαθητές που κάναμε και κάνουμε παρέα. Έχουμε τόσες ωραίες ιστορίες που λέμε από το σχολείο, που μακάρι να τις ζούσαμε ξανά», εξομολογείται.
Από το 2017 που αποφοίτησε, ο Αλέξανδρος διακρίθηκε με την εθνική ομάδα Νέων σε ευρωπαϊκά και παγκόσμια πρωταθλήματα, το 2018 και το 2019 αντίστοιχα, κατακτώντας χρυσό μετάλλιο. Στη συνέχεια, το 2019 κλήθηκε για πρώτη φορά στην εθνική ομάδα Ανδρών και η φετινή συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες στέφθηκε με αυτή τη σπουδαία επιτυχία: το ασημένιο μετάλλιο.
Ιδιότητες πρωταθλητή
Βασικά χαρακτηριστικά του Αλέξανδρου Παπαναστασίου ήταν και παραμένουν η αγωνιστικότητα, η πειθαρχία και η προσήλωση στον στόχο. Ο ίδιος τονίζει την αξία της σκληρής δουλειάς, την οποία θεωρεί σπουδαιότερη από το ταλέντο, κάτι που έχουν τονίσει εξάλλου και σπουδαίες προσωπικότητες στην παγκόσμια ιστορία.
Όπως υπογραμμίζει: «Όλοι οι αθλητές σε αυτό το υψηλό επίπεδο έχουν χύσει κιλά ιδρώτα και έχουν διαθέσει άπειρες ώρες προετοιμασίας και σκληρής προπόνησης, αλλιώς δεν μπορείς να διατηρηθείς σε αυτό το υψηλό επίπεδο πρωταθλητισμού. Η συνεχής σκληρή δουλειά είναι κοινό χαρακτηριστικό όλων των αθλητών που κάνουν πρωταθλητισμό» σημειώνει.
Με το μυαλό στην Ελλάδα
Ο Αλέξανδρος και οι συναθλητές του στην εθνική ομάδα βίωσαν με τον δικό τους τρόπο το οδυνηρό φετινό καλοκαίρι. «Φέτος είχαμε ανάμεικτα συναισθήματα στο Τόκιο, επειδή το μυαλό μας έτρεχε στην Ελλάδα όπου μαίνονταν οι πυρκαγιές και όπου και η οικογένειά μου είχε κάποιες απώλειες -κάηκε η πίσω αυλή και μία αποθήκη από δικό μας σπίτι. Ευτυχώς αποφεύχθηκαν τα χειρότερα, αλλά οπωσδήποτε η κατάσταση στην Ελλάδα μάς επηρέαζε όλους.» σημειώνει.
Καινοτομίες και ευγένεια
Αλήθεια, τι εντύπωση δίνει η πρωτεύουσα της Ιαπωνίας στα μάτια ενός Ευρωπαίου;
«Δεν μπορέσαμε να γνωρίσουμε την πρωτεύουσα της Ιαπωνίας, το Τόκιο», μας λέει ο Αλέξανδρος, «επειδή ήμασταν συνεχώς στο Ολυμπιακό Χωριό. Ωστόσο η αίσθησή μου ήταν ότι ζούμε μία πρωτόγνωρη εμπειρία, αφενός επειδή εγώ για πρώτη φορά συμμετείχα σε Ολυμπιακούς Αγώνες, αφετέρου επειδή γνωρίζαμε ότι τα βλέμματα όλου του κόσμου ήταν στραμμένα σε αυτούς τους Αγώνες, και αυτό μας έδινε την αίσθηση ότι αποτελούμε μέρος ενός μοναδικού παγκόσμιου γεγονότος!»
Ρωτήσαμε τον Αλέξανδρο τι του έκανε εντύπωση στην Ιαπωνία. Η αλήθεια είναι ότι περιμέναμε κάποια απάντηση που να σχετίζεται με την τεχνολογία, επειδή γνωρίζουμε τα μεγάλα τεχνολογικά επιτεύγματα των Ιαπώνων. Με έκπληξη τον ακούσαμε να εκθειάζει ένα χαρακτηριστικό της συμπεριφοράς των Ιαπώνων, τόσο των εθελοντών όσο και του προσωπικού στο Ολυμπιακό Χωριό, την ευγένεια!
«Ήταν όλοι πάρα πολύ ευγενικοί και καλοπροαίρετοι. Οι εθελοντές έκαναν τη δουλειά τους με χαμόγελο και πάρα πολλή προθυμία, η γενικότερη συμπεριφορά τους έδειχνε ανθρώπους που έβγαζαν από μέσα τους μεγάλη καλοσύνη και ευγένεια και αυτό το χαρακτηριστικό με εντυπωσίασε πολύ περισσότερο από κάποιες τεχνολογικές καινοτομίες, όπως ένα πούλμαν χωρίς οδηγό που μας μετέφερε.»
Άδειες εξέδρες
Ο Αλέξανδρος μας λέει ότι τόσο ο ίδιος όσο και οι συναθλητές του στενοχωρήθηκαν που αυτοί οι αγώνες στους οποίους συμμετείχαν δεν είχαν φίλαθλο κοινό στις εξέδρες, αλλά είχαν συνηθίσει σε αυτή την κατάσταση, αφού τον τελευταίο ενάμιση χρόνο αγωνίζονταν μπροστά σε άδειες εξέδρες. «Θα ήταν σίγουρα μια άλλη, πολύ διαφορετική και σίγουρα πολύ πιο θετική εμπειρία, εάν υπήρχαν φίλαθλοι στις εξέδρες», υπογραμμίζει ο Αλέξανδρος.
Πόλο… έλξης!
Ο Αλέξανδρος ελπίζει ότι οι επιτυχίες του πόλο σε ευρωπαϊκό, παγκόσμιο και τώρα σε επίπεδο Ολυμπιακών Αγώνων θα αποτελέσουν κίνητρο για τα νέα παιδιά, ώστε να έρθουν στις πισίνες και να ασχοληθούν με το άθλημα. «Αυτό, βέβαια, θα φανεί σε βάθος χρόνου» μας λέει, «χρειάζονται χρόνια προκειμένου να αναδειχθούν νέα ταλέντα και να έρθει νέο αίμα στις ήδη πολύ καλές υποδομές που έχει το πόλο στη χώρα μας.»
Πού οφείλονται άραγε οι πολύ μεγάλες επιτυχίες που έχει να επιδείξει το πόλο ανδρών και γυναικών στην Ελλάδα, τόσο σε επίπεδο συλλόγων όσο και σε επίπεδο εθνικών ομάδων; Ο Αλέξανδρος πιστεύει ότι η απάντηση βρίσκεται στην αγάπη των αθλητών του πόλο για το άθλημά τους. «Το άθλημα είναι ερασιτεχνικό στη χώρα μας. Οπότε όσοι αφιερώνουν τόσο πολύ χρόνο -σχεδόν τη μισή τους ζωή- για να ασχοληθούν με αυτό το άθλημα δεν περιμένουν ούτε δόξα ούτε χρήματα. Απλώς αγαπούν ολόψυχα το πόλο και εκεί πιστεύω ότι βρίσκεται το κλειδί της επιτυχίας. Υπάρχει θα έλεγα ρομαντισμός γύρω από το άθλημά μας.»
Σπουδές και πρωταθλητισμός
Ο Αλέξανδρος είχε πετύχει στο Πολυτεχνείο στους Ηλεκτρολόγους Μηχανικούς και Μηχανικούς Ηλεκτρονικών Υπολογιστών. Η τριετής απουσία του στην Κροατία, όπου αγωνίζεται σε ομάδα πόλο, αλλά και η σκληρή προπόνηση δεν του έχουν επιτρέψει να ανταποκριθεί στον βαθμό που θα ήθελε στις σπουδές του. «Προσπαθώ όμως και κάνω ότι μπορώ και συνεχίζω», μας λέει.
Πόσο δύσκολη ήταν άραγε η απόφαση ενός 19χρονου Έλληνα αθλητή να πάει να παίξει σε μια ομάδα στην Κροατία; «Σίγουρα ήταν μία πολύ δύσκολη απόφαση», λέει ο Αλέξανδρος, «και για ένα 19χρονο παιδί ήταν κάτι πολύ δύσκολο, σου ανατρέπει όλη σου τη ζωή, πρέπει να βρεθείς σε μια ξένη χώρα με επίπεδο υψηλού πρωταθλητισμού, να αποδείξεις ότι αξίζεις και μάλιστα σε ένα περιβάλλον μιας χώρας η οποία έχει μεγάλη παράδοση στο πόλο. Ωστόσο δεν το μετάνιωσα ποτέ. Ούτε ήρθαν τόσο δύσκολες στιγμές που να πω ότι θέλω να τα παρατήσω και να γυρίσω στην Ελλάδα. Κοιτώντας πίσω θα έλεγα ότι δικαιώθηκα 100% για την απόφαση που πήρα. Θεωρώ, μάλιστα, ότι εκτός από τα τεχνικά χαρακτηριστικά που απέκτησα χάρη στη βοήθεια των συμπαικτών μου, την τεχνογνωσία και τις οδηγίες των προπονητών, ωφελήθηκα περισσότερο ως προς τον χαρακτήρα, διότι -κακά τα ψέματα- όταν ένα νέο παιδί έχει να ζήσει σε μια ξένη χώρα και να αντιμετωπίσει πάρα πολλά πράγματα εντός και εκτός πισίνας, σμιλεύει τον χαρακτήρα του και χαλυβδώνεται.»
Οι πραγματικοί ήρωες!
Πώς βλέπει ο Αλέξανδρος τους συναθλητές του των Παρολυμπιακών Αγώνων; «Αυτό που έχω να πω είναι ότι συνήθως οι άνθρωποι εκθειάζουν τους αθλητές των Ολυμπιακών Αγώνων, οι οποίοι βεβαίως και καταβάλλουν τεράστια προσπάθεια. Αλλά οι αθλητές που αγωνίζονται στους Παρολυμπιακούς Αγώνες είναι οι πραγματικοί ήρωες! Και δεν μπορεί να συγκριθεί κανένας άλλος αθλητής με αυτούς. Μόνο αυτοί οι αθλητές γνωρίζουν τι έχουν περάσει για να φτάσουν εκεί που έχουν φτάσει. Τρέφω απέραντο θαυμασμό για τους αθλητές αυτούς! Και πιστεύω ότι όσοι παρακολουθούν τους Παρολυμπιακούς Αγώνες έχουν τα ίδια συναισθήματα με μένα.»
Εύγε, Αλέξανδρε! Συνέχισε τον αγώνα σου, αθλητικό και προσωπικό, και είμαστε σίγουροι ότι με την προσήλωσή σου στο «αιέν αριστεύειν» η συνολική σου πρόοδος είναι δεδομένη.
